در دنیا آدم هایی هستند که به ظاهر زنده اند، نفس می کشند، راه می روند، حرف می زنند و زندگی می کنند اما از خود اراده و اختیاری ندارند، آلت بلا اراده عوامل طبیعتند، در مقابل مرگ و حشت زده و زبونند، برای آنکه زندگی کنند. آنان به ذلت و اسارت تن در می دهند و در قفس احتیاجات کثیف مادی اسیر می شوند و قیود و حدود مادی مثل تار عنکبوت آنها را اسیر و برده می سازد. میلیون ها و میلیاردها مردمی که همه روزه به دنیا قدم می گذارند و زندگی می کنند و می روند، از همین قماشند. بر اعمال آنها، هیچ نشانه ای مترتب نیست و آنها هیچ تاثیری بر عالم وجود ندارند، اگر چه زندگی می کنند، ولی مرده اند، بین زندگی و مرگ آنها تفاوتی وجود ندارد.
نویسنده: دکتر شهید چمران
