25 کلید موفقیت

با عرض سلام و تبریک به مناسبت ولادت نبی اکرم (ص) و امام صادق(ع)، این هفته به این بهانه قصد داریم شما را با 25 کلیدی که امام صادق (علیه سلام) برای موفقیت بیان کردند آشنا کنیم:

بهشت را جستجو نمودم، پس آن را در بخشندگى و جوانمردى یافتم.
و تندرستى و رستگارى را جستجو نمودم، پس آن را در گوشه ‏گیرى (مثبت و سازنده) یافتم.
و سنگینى ترازوى اعمال را جستجو نمودم، پس آن را در گواهى به یگانگى خدا ی تعالى و رسالتحضرت محمد(ص) یافتم.
سرعت در ورود به بهشت را جستجو نمودم، پس آن را در کار خالصانه براى خداى تعالى یافتم.
و دوست داشتن مرگ را جستجو نمودم، پس آن را در پیش فرستادن ثروت (انفاق) براى خشنودى خدا یافتم.
و شیرینى عبادت را جستجو نمودم، پس آن را در ترک گناه یافتم.
و رقت (نرمى) قلب را جستجو نمودم، پس آن را در گرسنگى و تشنگى (روزه) یافتم.
و روشنى قلب را جستجو نمودم، پس آن را در اندیشیدن و گریستن یافتم.
و (آسانى) عبور بر صراط را جستجو نمودم، پس آن را در صدقه یافتم.
و روشنى رخسار را جستجو نمودم، پس آن را در نماز شب یافتم.
و فضیلت جهاد را جستجو نمودم، پس آن را در به دست آوردن هزینه زندگى زن و فرزند یافتم
و دوستى خداى تعالى را جستجو کردم، پس آن را در دشمنى با گنهکاران یافتم.
و سرورى و بزرگى را جستجو نمودم، پس آن را در خیرخواهى براى بندگان خدا یافتم.
و آسایش قلب را جستجو نمودم، پس آن را در کمى ثروت یافتم.
و کارهاى پر ارزش را جستجو نمودم، پس آن را در شکیبایى یافتم.
و بلندى قدر و حسب را جستجو نمودم، پس آن را در دانش یافتم.
و عبادت را جستجو نمودم، پس آن را در پرهیزکاری یافتم .
و آسایش را جستجو نمودم، پس آن را در پارسایى یافتم.
برترى و بزرگوارى را جستجو نمودم، پس آن را در فروتنى یافتم.
و عزت (ارجمندى) را جستجو نمودم، پس آن را در راستى و درستى یافتم.
و نرمى و فروتنى را جستجو نمودم، پس آن را در روزه یافتم.
و توانگرى را جستجو نمودم، پس آن را در قناعت یافتم.
و آرامش و همدمى را جستجو نمودم، پس آن را در خواندن قرآن یافتم.
و همراهى و گفتگوى با مردم را جستجو نمودم، پس آن را در خوشخویى یافتم.
و خوشنودى خدا ی تعالى را جستجو نمودم، پس آن را در نیکى به پدر و مادر یافتم.

سفره ی بی ریا

کجایند آن مردان بی ادعا؟

عکس شهدا

کوچه هایمان را به نامشان کردیم که هرگاه آدرس منزلمان را میدهیم بدانیم از گذرگاه خون کدام شهید است که با آرامش به خانه میرسیم!

نکند عکس شهدا را ببینیم و عکس آنها عمل کنیم...

آقا تو را قسم به شهیدان ظهور کن

در عرصه جنگ بر جهان تاختیم                   در جبهه نرم قافیه را باختیم

+ دعا کنیم...

فرزند و پدر

پدر کودک رو بغل کرد و تو آغوش گرفت.
کودک هم می خواست پدر رو بلند کنه ولی نتونست. با خود گفت: حتماً چند سال بعد می تونم.
بیست سال بعد پسر تونست پدر را بلند کنه. پدر سبک بود.
به سبکی یک پلاک و چند تکه استخوان...

سلامم را برسان

در این اضطراب بود که چطور با مادر خداحافظی کند و آن را تنها بگذارد و برود.می دانست شاید نه به حتم که دیگربرگشتی در کار نیست و این، اولین و آخرین خداحافظی او باشد.به مادر نگاه کرد که سینی آب و قرآن در دست داشت و به تماشای او ایستاده بود.به قد وبالای پسر رشیدش که حالا برای خودش مردی شده است مرد جنگی .در فکر بود اینکه آخرین جملاتی که مادر به او خواهد گفت چیست؟مواظب خودت باش پسرم،ایشالا جنگ زود تموم شه برگردی خونه ، اینقدر چشمم به این در میمونه تا برگردی ؟،هر وقت تونستی مرخصی بگیر و زود بیا خونه ، اگه تونستی زنگ بزن خبری از خودت بده ، یا اینکه میشه یه چند روز دیر تر بری جبهه و ...! با همین فکرها از زیر قران رد شد . برگشت به سمت مادر و خداحافظی کرد .مادر گفت : خداحافظ ، سلام مرا به حضرت زهرا (س ( برسان.

دانلود متن و تصویر نشریه راه عشق 1436

با سلام و تسلیت به مناسبت فرا رسیدن ایام سوگواری امام حسین (علیه اسلام)

کانون توحید همانند سال های گذشته اقدام به چاپ نشریه راه عشق کرده است. (سال یازدهم)

دانلود شماره های منتشر شده از لینک زیر:

برای دریافت نشریه بر اینجا کلیک کنید

پی نوشت:
این نشریه توسط کانون توحید  تهیه شده است و در ایام محرم در استان قزوین پخش می شود.
برای اطلاعات بیشتر صفحه آخر نشریه را مطالعه فرمایید.

چرا روی صندلی نمار بخوانیم

چرا ما برای نماز خواندن پایمان ویا کمرمان درد می آید کسانی هستند که بارجا به  جا می کنند و در مغازه چندین ساعت سر پا می ایستند و وقتی به نماز که می رسند باید روی صندلی بخوانند و اطمینان داشته باشند که نمازشان باطل است.

من کسانی را میشناسم که با داشتن مشکلاتی  زیاد و نداشتن عضوی مهم  نمازشان را با کمک گرفتن از عصا ودیوار ایستاده می خواند

ولی نا گفته نماند کسانی هم هستند که که نیاز به خواندن نماز بر روی صندلی دارند...

محمد مهدی شاتقی

در عصری زندگی میکنیم که...

در عصری زندگی می کنیم که در یک سال 365 روزه، 350 روز را با حضرت شیطان هم نشین هستیم  و 15 روز را برای گریه کردن برگزیدیم... فقط برای گریه کردن...

گریه برای کی؟

گریه برای چی؟

گریه برای 350 روز همنشینی با حضرت شیطان؟

که چرا دعوتش را لبیک گفتیم؟

یا گریه برای چیزهایی که خدا بهمان نداد؟

شاید هم برای چیز هایی که ازمان گرفت...

در عصری زندگی می کنیم که تا اسم حسین میشنویم چشم  هایمان می بارد، فقط می بارد، می بارد و میشود چشم حسینی.

اما همان چشم های حسینی در کوچه و خیابان، ناموس های مردم را برانداز می کند...

در روضه ها دهانمان حسین حسین می گوید و در جای دیگر دهانمان همه چیز هست جز دهان! و این دهان طعامی خوش تر از گوشت برادر مرده ی خود پیدا نمی کند...

برای دستان بریده حضرت عباس، دست بر سر و سینه می کوبیم، اما در زندگی چه دست های نیازی که دیدیم و پشت گوش انداختیم و چه دست ها که به سمت خدا دراز نکردیم و به سمت ماسوا بردیم...

درعصری زندگی می کنیم که هوا آلودست، به خیال خودمان آلوده از دوده ماشین ها

اما هیچگاه نفهمیدیم که هوا نیست که آلودست، این دل های ماست که آلودست...

و تا آخر عمر هم این را نخواهیم فهمید که برای پاک شدن هوا باید از دل های خودمان شروع کنیم

وقتی که اسم تیر سه شعبه می آید، آهی از عمق وجود می کشیم. برای طفل شیر خواره ی امام حسین اشک میریزیم...

اما خودمان تیر های سه شعبه به سمت کودکان مظلوم غزه پرتاب می کنیم...

در عصری زندگی می کنیم که...

دیگر هیچ چیز سر جایش نیست...

رنگ و بوی همه چیز تغیر کرده...

 جنس انتظار کشیدن مان دیگر از جنس یعقوب نیست...

اسلامش که اسما اسلام است...

بچه مسجدی هایش نسبتا مسجدی...

دریغ از...

کاش هرگز در این عصر زندگی نمی کردیم...

محمد حسین سیمیار